mgr TEMPE KOŁO: Miasteczka rowerowe w Krakowie - fotorelacja. Część IV

Jakby powiedział w takiej sytuacji Gucio „Stare przysłowie pszczół mówi” - Człowiek uczy się całe życie. W czasie kolejnych dochodzeń udało mi się wykryć jeszcze kilka śladów naprowadzających mnie na pozostałości po czasach, w których komuś z jakiś dziwnych względów bardziej zależało na nauczeniu dzieci podstaw ruchu drogowego a przy okazji zamiłowania do ruchu fizycznego też.

A to jeden kolega uświadomił mi, że niegdyś miasteczko rowerowe znajdowało się na Woli Duchackiej. Jak następnie sprawdziliśmy obecnie zabudowano cały teren garażami, a jakże.

Inny kolega na moje zaskakujące zapytanie, bez zająknięcia wskazał mi natomiast zupełnie niespodziewaną i nieznaną mi lokalizację, czyli opisywany dziś przypadek.

Historia zwyczajna i charakterystyczna dla czasów naszego dzieciństwa, czyli rodzice zabierali go tam, żeby pojeździł na rowerze.

Miejsce to jest bardzo specyficzne a jego lokalizacja, umiejscowienie znacznie odbiega od normy. Cały park jest niczym innym jak zagospodarowaną przestrzenią po nieistniejącym, albo, jak kto woli istniejącym w formie żałosnych pozostałości forcie, jakich moc zbudowali tu sporo lat temu rezydujący w Galicji Austriacy.

Napis powitalny - tradycyjnie mądry inaczej

Kolejnym zaskoczeniem dla osoby z zewnątrz będzie to, że ogólnodostępny park znajduje się w obrębie szczelnie okalających go ogródków działkowych. Żeby tam wleźć, musimy przeniknąć przez furtkę i krętą alejką minąć wypielęgnowane ogródki działkowe pełne emerytowanych i zapracowanych hodowców roślin. Po tych zaskakujących perypetiach otwiera się przed nami niecka wypełniona alejkami - pozostałości po przeklętym, komunistycznym zamiłowaniu dla miasteczek ruchu drogowego.

Ładnie zachowany zarys ronda

Witają nas znane już z Parku Jordana wylewne w formie hasła okolicznej młodzieży zainteresowanej krakowskimi klubami sportowymi. Samo miasteczko nie odbiega od zauważalnej już w Krakowie tendencji do zaniedbywania w stopniu maksymalnym takich rozwiązań.

Kiedyś pewnie było tu super

W jednym miejscu osoba zainteresowana może odnaleźć pozostałości podejmowanej w czynie społecznym próby odnawiania znaków poziomych. Niestety dość szybko tajemniczemu dobroczyńcy skończyła się puszka starej farby i to by było na tyle renowacji.

Jedyne istniejące znaki nie dotyczą miasteczka rowerowego

Nawierzchnia realizmem jest zbliżona do przeciętnych, polskich warunków drogowych, czyli raczej charakterystyczna dla torów BMX w świecie cywilizowanym rowerowo. Znaki pionowe to rzecz jasna już były. Na dziś dzień to nawet śladu po nich nie ma. W każdym razie zapraszam do przyjrzenia się kilku nowym fotkom i polecam odwiedzenie samego parku, powspominanie dawnej świetności, przypomnienie decydentom o takim fajnym miejscu.